Historia zupy cebulowej

Jak podają legendy, zupa cebulowa gościła na francuskich stołach już od XVII wieku. Najpierw traktowana jako danie dla ubogich, z uwagi na swobodny dostęp do cebuli oraz prosty sposób przygotowania. Określana również mianem zupy pijaków ( z francuskiego  soupe des ivrogne). Wszystko dlatego, że w jej składzie znajdowało się wino lub koniak.

Pionierem tego francuskiego przysmaku uznano króla Francji Louisa XV. Podania głoszą, że władca któregoś wieczoru połączył ze sobą trzy składniki – cebulę, masło i szampana. W ten sposób udało mu się stworzyć unikatową zupę cebulową, która wpisała się do kuchni francuskiej, goszcząc podniebienia nawet najbardziej wykwintnych smakoszy.

Danie spotkało się z dużym aplauzem ze strony Francuzów. Na stałe zagościło do ich narodowego jadłospisu. Z upływem czasu modyfikowano przepis, dodając coraz to bardziej luksusowe składniki. Na drodze licznych poszukiwań, określono listę podstawowych produktów, które charakteryzują zupę cebulową jako tradycyjne danie francuskie.
Fundamentem dobrze przygotowanego dania jest skarmelizowana cebula, wytrawne białe wino, oliwa, masło i koniak. Podawana z podpieczoną wcześniej bagietką oraz serem – gruyèr. W regionach paryskich, gdzie ludność szczególnie upodobała sobie jej spożywanie, nosi nazwę  -  Soupe à l'oignon gratinée, gdzie dodatkowo podaje się ją w małych żaroodpornych miseczkach, uprzednio podpieczonych z serem.